قالی رو انداختیم و گفتیم: «بفرمایین رو فرش بشینین.» یکی‌شون ریشه‌های فرش رو صاف کرد، اون یکی روی تار و پودش دست کشید، سومی لبخند زد و گفت: «رو هر فرشی که نمیشه نشست باباجون. بعضی فرش‌ها عین رفیق آدمن. باید کنارشون بشینی، دست بندازی دور گردنشون و کیف کنی از هم‌نشینی با این دوست خوش‌قیافه…»
این‌جا دیارِ فرش؛ کاشان- میدان ۱۵ خرداد
قاب یکم
10
بهمن